ارزیابی استقامت عضلات مرکزی در زنان ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا

هدف: کشیدگی رباط خارجی مچ پا یکی از رایج ترین آسیب های مرتبط با ورزش می باشد. طبق تخمین های صورت گرفته، بیشتر افراد با کشیدگی رباط خارجی، دچار بی ثباتی مزمن مچ پا می شوند. بنابراین شناسایی عوامل مرتبط با آسیب امری ضروری می باشد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی شاخص استقامت عضلات مرکز در زنان ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا بود روش بررسی: تعداد 15 ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا (سن 26/0±4/2 سال، قد 168/9±4/7 سانتی متر، وزن 62/1±7/3 کیلوگرم با استفاده از روش های نمونه گیری انتخاب شدند. استقامت عضلات مرکز با استفاده از روش McGill ارزیابی شد که شامل تست استقامت فلکسورهای تنه، اکستنسورهای تنه و خم کننده های جانبی دو طرف تنه بود. داده ها با استفاده از آزمون مانووا ( MANOVA ) و t مستقل آنالیز شدند.یافته ها: ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا دارای تفاوت معنادار در زمان استقامت در مقایسه با ورزشکاران سالم بودند f=13/18,p<0/001 و بیش ترین میزان ارتباط بی ثباتی مزمن مچ پا با استقامت عضلات مرکز به ترتیب مربوط به استقامت اکستنسورهای تنه PES=0/62 فلکسورهای تنه PES=0/51 خم کننده جانبی سمت راست PES=0/38 و چپ تنه PES=0/31 بود. همچنین تفاوت معناداری در نسبت زمان استقامت فلکسور/ اکستنسور و خم کننده جانبی راست تنه/ سمت چپ تنه مشاهده نشد. نتیجه گیری: بر طبق مطالعه حاضر ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا نسبت به ورزشکاران سالم از استقامت کمتری در عضلات مرکز برخوردار می باشند. لذا به مربیان، درمانگران و ورزشکاران پیشنهاد می شود که ارزیابی استقامت عضلات مرکز را در برنامه های پیشگیری و توانبخشی از آسیب کشیدگی رباط و بی ثباتی مچ پا لحاظ کنند.

کلیدواژه ها:

بی ثباتی مزمن مچ پا ، استقامت مرکز ، ورزشکار