پردیس عالی وند - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت توانبخشی، مرکز تحقیقات عضلانی اسکلتی دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران
منصور ظهیری - استادیار مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، ایران
رویا قاسم زاده - مربی گروه مدیریت توانبخشی، مرکز تحقیقات عضلانی- اسکلتی دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپوراهواز، ایران
سید محمود لطیفی - مربی گروه اپیدمیولوژی وآمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ایران

هدف: کاهش شنوایی می تواند بر سلامت افراد تاثیر گذاشته، موجب ضعف خودباوری، زودرنجی، انزواطلبی، ناامیدی، افسردگی و اضطراب آنها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای سلامت روانی در سالمندان کم شنوای با سمعک و بدون سمعک مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) اهواز صورت گرفته است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به صورت مورد شاهدی انجام شده است. جامعه پژوهش را 72 سالمند کم شنوای 60 سال و بالاتر مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز تشکیل داده است. 36 نفر با سمعک و 36 نفر بدون سمعک که هرگروه مشتمل بر 18 زن و 18 مرد بودند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی گلدبرگ GHQ-28 دربرگیرنده سلامت روانی و چهار خرده مقیاس نشانه های جسمی، اضطراب، اختلال در کارکردهای اجتماعی و افسردگی بود. آزمون t مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد یافته ها: میانگین نمره سلامت روان درسالمندان کم شنوای بدون سمعک و دارای سمعک به ترتیب 48/13 و 35/66 بود ازمون t نشان داد اختلاف بین دو گروه معنی دار می باشد p=0/001 میانگین نمره سلامت روان بین زنان و مردان دو گروه نیز تفاوت معناداری را نشان داد p<0/049 تفاوت میانگین خرده مقیاس های سلامت روانی درگروه های مورد بررسی از لحاظ آماری معنادار بود. بدین معنی که سالمندان کم شنوای بدون سمعک افسردگی، اضطراب، نشانه های جسمانی و اختلالات کارکرد اجتماعی بیشتری را تجربه می کنند p<0/003 نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد سالمندان کم شنوای دارای سمعک در مقایسه با افراد بدون سمعک از سلامت روانی بیشتری برخوردار هستند.

سلامت روانی، سالمندان کم شنوا، سمعک، اضطراب، استرس، پرسشنامه سلامت عمومی