تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب بینایی و ورزشی بر بهبود مهارت های بینایی

هدف از این پژوهش، بررسی اثر یک برنامه تمرینی منتخب بینایی و دو مهارت مختلف تنیس روی میز بر برخی مهارت های بینایی دانشجویان پسر جوان بود. شرکت کنندگان پس از شرکت در آزمون های اولیه غربالگری بینایی سنجی، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند که عبارت هستند از: گروه تمرینات بینایی و سرویس های تاس تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و درایو فورهند تنیس روی میز، گروه تمرینات بینایی و گروه تمرینات ورزشی (درایو فورهند و سرویس های تاس تنیس روی میز. پیش و پس از هشت هفته تمرین، آزمون های استاندارد بینایی سنجی از تمامی شرکت کنندگان به عمل آمد. تحلیل واریانس مرکب چهار (گروه) × دو (زمان) نشان میدهد که پس از اتمام هشت هفته تمرین، گروه های یک و دو در حرکات ساکادی، گروه های دو و سه در سهولت تطابقی، گروه های یک، دو و سه در زمان واکنش بینایی و درنهایت، گروه یک در هماهنگی چشم دست،بهبودی بیشتری نسبت به گروه های دیگر دارند؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که به منظور بالابردن مهارت های بینایی خاص یک مهارت ورزشی، تمرین آن مهارت به تنهایی کافی نیست. بلکه، انجام تمرین ورزشی به همراه تمرینات بینایی مربوط به آن می تواند بهترین نتیجه را به همراه داشته باشد. دراین صورت، هم نیازهای ادراکی حرکتی مهارت موردنظر از طریق تمرین تخصصی ورزشی بهبود می یابد و هم تمرین بینایی می تواند به عنوان عامل کمکی، نیازهای بینایی مهارت را توسعه بخشد.

کلیدواژه ها:

تمرین بینایی ، حرکات ساکادی چشم ، سهولت تطابقی ، زمان واکنش بینایی ، هماهنگی چشم دست