اثر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای بر بازداری پاسخ ورزشکاران

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای با شدت متوسط بر توانایی بازداری پاسخ دانشجویان ورزشکار بود. بدین منظور، با توجه به معیارهای ورود و خروج از مطالعه، 28 ورزشکار از جامعه آماری دانشجویان دانشگاه کردستان انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه 14 نفره نوارگردان 22/50±1/28 سال و دوچرخهکارسنج 22±1/88 سال مورد بررسی قرارگرفتند. آزمودنی ها به مدت 35 دقیقه و با شدت 60%-65% ضربان قلب بیشینه، به فعالیت بدنی پرداختند. برای ارزیابی توانایی بازداری پاسخ، از آزمون های رایانه ای استروپ و مرتب کردن کارت های ویسکانسین در پیش، بلافاصله و 20 دقیقه پس از اتمام فعالیت استفاده گردید. نتایج آزمون تحلیلواریانس بین گروهی با اندازه های تکراری، بر عدم معناداری تفاوت تاثیر دو نوع فعالیت بدنی بر توانایی بازداری پاسخ دلالت داشت P=0.05 اگرچه، اثر هر دوی آنها بر توانایی بازداری پاسخ، مثبت و معنادار بود P=0.000 بدین ترتیب، هر نوع فعالیت بدنی هوازی یک جلسه ای، موجب بهبود توانایی بازداری پاسخ می گردد

کلیدواژه ها:

نوع فعالیت بدنی هوازی ، توانایی بازداری پاسخ ، نوارگردان ، دوچرخهکارسنج