میثم منصوری - عضو هییت علمی دانشکده معماری موسسه آموزش عالی سپهر اصفهان
آرزو ملکی - دانشجوی رشته مهندسی معماری دانشکده فنی سمیه نجف آباد
شقایق مسیبی - دانشجوی رشته مهندسی معماری دانشکده فنی سمیه نجف آباد

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایداری در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری مبحثی به نام معماری پایدار (اکولوژیک) را بوجود آورده است. در این نوع معماری ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق می دهد بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند. در فضای کنونی یکی از شاخصه های توسعه یافتگی جوامع را وجود فضاهای سبز در محیط شهری دانسته اند که البته با افزایش جمعیت و توسعه شهرها به ویژه ایجاد کلان شهرها ضرورت ایجاد و نگهداشت بهینه فضاهای سبز کاملا حیاتی به نظر می رسد. با توسعه و گسترش شهرنشینی انسان ها به تدریج از طبیعت دور شدند و دخالت در محیط طبیعی و ایجاد محیط انسان ساخت نیازهای زیست محیطی، حسی و روحی انسان را بیشتر نمایان نموده است. لذا کارکرد فضای سبز در شهرها به شکلی است که بدون توجه به آن ممکن نیست شهرها پایدار بمانند بنابراین اگر فضای سبز به عنوان بخشی از بافت شهری با کارکرد خدمات شهری ضرورت یافته نمی تواند جدا از نیازهای جامعه قرار گیرد از این رو مفهوم پایداری در شهرها حول محورهای متعدد قابل بررسی است. مکانیزه شدن زندگی بشری و تاثیرات آن بر ذهنیت انسان منجر به فاصله گرفتن از محیط طبیعی و مانوس شدن وی با مصنوعات خویش گردیده است. که حاصل این امر انواع سرخوردگی ها و امراض روانی انسان است اینجاست که ضرورت احیای مجدد شور دوباره بخشیدن به ارتباط انسان و طبیعت درک می شود و نیاز داشتن مسکنی برای رهایی از تنش های زندگی مدرن و تکنولوژی بیشتر حس شده و از این رو پی به اهمیت ارتباط طبیعت و مسکن بوده می شود که با درون کشیدن طبیعت به بنا می توان این موضوع مهم را جامعه عمل پوشاند.

توسعه پایدار، تکنولوژی، صرفه جویی انرژی، معماری اکولوژیک، پیل سوختی، ساختمان های صفر انرژی، پنجره هوشمند، بام سبز