دلارام سیاحتگر - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

از عمده ترین آثار تغییرات قرن حاضر در ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی جوامع مختلف تغییر در ساخت خانواده به عنوان اصلیترین رکن اجتماعات بشری است . دو مورد از مهمترین کارکردهای خانواده که مراقبت از سالمندان خانواده و کودکان میباشد، دستخوش تحول گردیده است.حال این سوال پیش می آید که چگونه میتوان به وسیله ی طراحی معماری پایدار سطح کیفیت زندگی و محیط پیرامون سالمندان و کودکان در خانه های سالمندان و کودکان را ارتقا داد طراحی پایدار به معنای انجام حداکثر با حداقل امکانات است. در طراحی پایدار بیشتر بر ایده پایداری محیطی در ارتباط با معماری تاکید میشود. هدف از نگارش این مقاله این است که چگونه میتوان ساختمانی را طراحی کرد که کمترین تاثیرات ناسازگار بر محیط طبیعی را در طول عمر ساختمان و استقرار منطقه ای و جهانی داشته و متناسب با نیاز های کودکان و سالمندان باشد و در عین حال در جهت شکوفایی استعداد های کودکان و امید به زندگی در سالمندان و در راستای پایداری هر چه بیشتر با محیط و سازگاری با اصول پایداری اجتماعی و اقتصادی توجه ویژه ای به مصرف انرژی و تاثیرزیست بومی ساختمانها و شهرها داشته باشد.اساس فکر تامین آسایشگاه سالمندان در کنار کودکان را میتوان در دو عبارت خلاصه کرد: رفاه و آسایش اطرافیان، رفاه و سایش سالمندان و کودکان.

سالمندان ،کودکان، خانه سالمندان ،خانه کودکان، معماری پایدار