مهرداد جیهونی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران، دانشکده جغرافیا، گروه سنجش از دور و GIS
حمیدرضا متین فر - استاد یار گروه خاکشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه لرستان
محمود شهابی - دانشجوی دکنری دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه خاکشناسی

تهیه نقشه شوری خاک یکی از الزامات ضروری قبل از اصلاح خاک شور می باشد. شناسایی شوری با روش های سنتی وقت گیر و پرهزینه بوده همچنین روزآمد نمودن آن هم مشکل است. یکی از ابزارهای نوین برای شناسایی و پایش خاک های شور تصاویر ماهواره ای می باشد که قابلیت ارایه تغییرات مکانی شوری را هم دارد که پیش نیاز کشاورزی پایدار می باشد. در این پژوهش سه روش معکوس وزنی فاصله (IDW)، کریجینگ و کوکریجینگ جهت تخمین تغییرات مکانی شوری خاک در دشت تبریز مورد استفاده قرار گرفت. در روش کوکریجینگ داده های TM به عنوان متغییر ثانویه بکار برده شد. ابتدا میزان همبستگی بین باندهای سنجنده TM و مقدار شوری خاک سطحی مورد ارزیابی قرار گرفت، و باند شماره 2 با بیشترین میزان همبستگی به عنوان متغییر ثانویه در روش کوکریجینگ انتخاب شد. نتایج میان یابی نشان می دهد که کوکریجینگ نسبت به IDW و کریجینگ باعث افزایش صحت نقشه شوری خاک شده به نحوی که میزان RMSE از 24/20 در روش IDW به 60/18 در کوکریجینگ کاهش یافته و همچنین میزان MAE کاهش شدیدی از 3232/0 در IDW به 048/0 در کو کریجینگ داشته است. بنابراین استفاده از تصاویر ماهواره ای باعث افزایش صحت نقشه شوری درمنطقه مورد مطالعه شده است.

تصاویر ماهواره ای، کو کریجینگ، معکوس وزنی فاصله، شوری خاک، دشت تبریز