ارزیابی حساسیت زمین لغزش با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی: بخشی از حوزه آبخیز تالار، استان مازندران)

بررسی ناپایداری های دامنه ای و زمین لغزش مانند بسیاری از موضوعات زمین شناسی محیطی به دلیل تنوع عوامل موثر در وقوع آن بسیار پیچیده است. هدف از تحقیق حاضر، پهنه بندی حساسیت زمین لغزش در بخشی از حوزه آبخیز تالار در استان مازندران با استفاده از منطق فازی است. به این منظور ابتدا با استفاده از عکس های هوایی و بازدیدهای گسترده صحرایی نقشه پراکنش زمین لغزش تهیه گردید. سپس هر یک از عوامل درجه شیب، جهت شیب، ارتفاع از سطح دریا، زمین شناسی، کاربری اراضی، شاخص پوشش گیاهی، شکل شیب و عناصر خطی آبراه ه، جاده و گسل به عنوان عوامل موثر شناسایی و نقشه حساسیت به زمین لغزش با استفاده از الگوریتم فازی و تابع مثلثی تهیه گردید. به منظور فازی سازی از نرم افزار Matlab استفاده و نتایج به محیط ArcGIS منتقل گردید و نهایتا نقشه حساسیت زمین لغزش تهیه و ارزیابی گردید. نتایج ارزیابی نقشه به دست آمده با شاخص جمع کیفی (423/0Qs =) نشان دهنده دقت خوب مدل فازی می باشد. لذا پیشنهاد می شود جهت مدیریت اراضی و آمایش سرزمین در منطقه مورد مطالعه از نقشه مذکور استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، منطق فازی ، شاخص کیفی ، تابع مثلثی