بازنگری در شیوه ی اجرای مجازات های سالب حیات از منظر فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

مداقه در شیوه های اجرای حکم مجازات های سالب حیات در کشور ایران، مبین چالش هایی در مسیر اجرای احکام مجازات های مذکور بوده و لزوم بازنگری در نحوه ی اجرای احکام مربوطه را اجتناب ناپذیر می سازد؛ بدیهی است اعمال مجازات های سالب حیات از طریق شیوه های متداول، با صراحت ماده ی 436 قانون مجازات اسلامی 1392 و هدف قانونگذار مبنی بر ایراد حداقل میزان تعذیب بر محکوم علیه تطابق ندارد و به منظور اجرای مجازات های مذکور می بایست از شیوه هایی استفاده شود که در عین اجرای حکم، کمترین میزان تعذیب بر محکوم علیه وارد آید. بر این اساس عده ای از فقهای معاصر، بکارگیری شیوه هایی چون دریافت یا بخشش اعضای بدن را به جای روش های متداول اجرای مجازات های سالب حیات میسر شناخته اند. نظر به این که مجازات های سالب حیات با تمامیت جسمانی و کرامت انسانی اشخاص پیوندی ناگسستنی دارند، شیوه های نوین اجرای مجازات های سالب حیات می بایست در متن قانون و به نحوی دقیق و سنجیده پیش بینی شوند تا ضمن دستیابی به اهداف مجازات ها، جمهوری اسلامی ایران را متهم به نقض حقوق بشر نگردانند.

کلیدواژه ها:

اجرای حکم ، اعدام ، تعذیب ، قصاص نفس ، محکوم علیه ، مجازات سالب حیات