تاثیر الگوی چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی بر میزان خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی پایه ششم ابتدایی

یکی از مسایلی که در حوزه یادگیری اخرا ی مطرح شده است توجه به الگوی چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی با تاکید بر خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان میباشد. هدف از انجام این پژوهش اثر بخشی مدل چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازندهگرایی بر میزان خودتنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در درس علوم تجربی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی میباشد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با گروه های نامتعادل و از طرح دو گروهی با پیش آزمون پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان اسلام آبادغرب میباشد. 50 دانش آموز دختر در قالب دو کلاس 25 نفره (شامل یک کلاس آزمایشی و کنترل) دانشآموزان پایه ششم ابتدایی در این پژوهش مشارکت داشتند که از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش از طریق مدل چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی و گروه کنترل از طریق روش سنتی به مدت هشت جلسه 45 دقیقه ای (سه هفته) آموزش دیدند. برای تعیین تاثیر روش چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی در مقایسه با روش سنتی از پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد و یک آزمون پیشرفت تحصیلی درس علوم شامل 20 سوال به عنوان پیش آزمون و پسآزمون برای هر دو گروه کنترل و آزمایش استفاده شده است. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه 0/89 به دست آمد که با میزان استاندارد آن مطابقت دارد. لذا برای جمع آوری و آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS با تحلیل کوواریانس یک متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد دانش آموزانی که از طریق مدل چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی آموزش دیده بودند در مقایسه با دانش آموزانی که با روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند پیشرفت تحصیلی بالاتری داشتند. همچنین میزان خودتنظیمی یادگیری دانش آموزانی از طریق مدل چرخه یادگیری مبتنی بر اصول سازندهگرایی آموزش دیده بودند، به طور معناداری بالاتر از خودتنظیمی دانش-آموزانی است که با روش تدریس سنتی آموزش دیده بودند. بنابراین، نتایج حاکی از رابطه مثبت و معنادار یادگیری مبتنی بر اصول سازنده گرایی با خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی میباشد.

کلیدواژه ها:

الگوی چرخه یادگیری ، اصول سازنده گرایی ، خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی ، درس علوم تجربی