هادی شهرکی ده ارباب - دبیر تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید مطهری، زاهدان، ایران.

در این مقاله جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه خود تکمیلی در یکی از دبستان های روستایی از توابع شهرستان زهک استفاده گردیده است. جمعیت آماری این مدرسه 180 دانش آموز با10نفر کادر مدرسه میباشد و از 60 پرسشنامه در آن استفاده شده است. پرسشنامه در اختیار فرد یا گروه قرار گرفته و فرد به تنهایی و یا به صورت گروهی به پرسشها پاسخ می دهند. موضوع مورد پژوهش در این مقاله در رابطه با ایمنی و بهداشت مدرسه ای که من در آن بوده ام موجب گردید که به این مقوله بپردازم، بیشتر مدارس مناطق شهرستان زهک به دلیل محرومیت منطقه ای، از امکانات و فضای منا سب آموز شی برخوردار نیستند به ویژه این مدارس دارای حیاط خاکی و شنی و بسیار نا ایمن و غیر بهداشتی است. آماریکه از داخل و خارج از کشور در مورد حوادث بچه ها بخصوص در سطوح کودکستان و دبستان گزارش میشود موضوع را بیاندازه مهم و قابل توجه میسازد. عدهای خیال میکنند که با وارد شدن بچه ها به محدوده مدر سه، آنها در ایمنی کامل خواهند بود و هیچ خطری آنها را تهدید نمی کند، در صورتیکه استعداد ایجاد حوادث و سانحه در محدوده مدارس بعلت محدودیت جا، تراکم بچه ها و بازیگوشی آنها بمراتب بیشتر از خانه بوده و کمتر مدرسهای است که هر روز یا هر هفته حادثهای کوچک یا بزرگ را تجربه نکند. در ایران تحقیقات چندانی در رابطه با آسیبهای مربوط به بازی در حیاط مدرسه انجام نشده است اما با این حال کاملا واضح است که هموار کردن زمین، نبود منافذ نصب میله، نبودن چاله بدون پوشش و سنگریزه و مواد اضافی و... میتواند تا حد زیادی سلامت و ایمنی دانش آموزان در حیاط مدرسه به ویژه در زنگ ورزش را تضمین کند.

ایمنی، بهداشت، سلامتی، دانش آموزان، تربیت بدنی