بررسی مولفه های نمادین – عرفانی گذر از تصویر و رویکرد به حقیقت نقش

تقلید از طبیعت و تقلید پذیری از مواردی است که در معنای باطنی آن، به نوعی تقلید از خداوند و بازیافتن صورت الهی انسان است. در حدیث نبوی آمده است که خدا انسان را مطابق با صورت خویش آفرید . از مبانی مهم در باب تصویرگری آن است که به بت پرستی وتصویری غیر از نقوش نیانجامد.عدم گرایش به شمایل ها در اسلام به نوعی به زبان تجریدی و ناب رسید.در واقع گذر از تصویر و گرایش به نقش،سرلوحه خلق آثار هنرمندان ایرانی به تبعیت از تفسیرهای مختلف ولی هم سو در دوران اسلامی گردید.این پژوهش در پی بررسی مولفه های نمادین- عرفانی تفسیرهای مشابه گذر از تصویر و رویکردبه نقش می باشد.روش تحقیق توصیفی- تحقیقی و شیوه گردآوری مطالب کتابخانه ای می باشد. این پژوهش در پی پاسخ گویی به سوال ذیل است :مولفه های نمادین و عرفانی تصویر و نقش از منظر روایتهای کلامی در عرفان ایرانی – اسلامی چیست نتایج تحقیق نشان میدهد که در کنار تنوع و گوناگونی کلماتی که دارای بار معنایی و معنوی هستند و به عنوان مولفه ها منسوب میگردند،در گذر زمان با روایت های کلامی مختلف بکار برده شده اند واز این روی جایگاه تصویر به عنوان صورت ظاهر در پی مرتبتی بالاتر و برتر است که همان ذات و حقیقت نقش است.

کلیدواژه ها:

مولفه های نمادین- عرفانی ، تصویر ، حقیقت نقش