پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان متوسطه تبریز بر اساس ابعاد کمال گرایی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان بر اساس ابعاد کمالگرایی انجام شده است. روشپژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود . جامعه آماری پژوهش را دانشآموزان دختر و پسر دوره دوم متوسطه پایه دهم درشهر تبریز تشکیل می دادند، نمونه مورد نظر 322 نفر دانش آموزکه به صورت روش نمونه گیری خوشه ایی انتخابگردیده اند (چند مرحله ای). ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه سازگاری تحصیلی دانش آموزان سینها و سینگ(1993) و پرسشنامه کمال گرایی هیل و همکاران (2004)، جهت جمع آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت و نتایج آزمون با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته هایپژوهش نشان داد که بین عدم سازگاری تحصیلی دانش آموزان و بعد تلقی منفی از خود، رابطه مثبت معنا دار وجوددارد. همچنین بین عدم سازگاری تحصیلی دانش آموزان با بعد تلاش برای عالی بودن رابطه منفی معنادار وجود دارد.همچنین بین عدم سازگاری تحصیلی دانشآموزان و معیار بالا برای دیگران رابطه مثبت معنادار وجود دارد. در نتیجهسازگاری تحصیلی دانش آموزان با ابعاد کمال گرایی رابطه دارد و بعد تلقی منفی از خود از ابعاد کمالگرایی قادر به پیش-بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

سازگاری تحصیلی ، ابعاد کمالگرایی ، دانش آموزان