بررسی طراحی مرکز آموزشی برای کودکان با رویکرد حس تعلق

دانش آموزان آینده سازان جامعه هستند هر فرد یک پنجم از عمر خود را در محیط آموزشی سپری می کند . که کیفیت فضای معماری در محیط یادگیری از عوامل بسیار مهم بر یادگیری دانش اموزان است. فضای آموزشی یک فضای خشک و بی روح نیست بلکه عامل زنده و پویایی است که چرا که رعایت استاندارد ها، شاخصه های کیفی و توجه به نیازهای روحی کاربران از عوامل مهم بالا بردن کیفیت فضای یادگیری است فضا ومحیط هم در پرورش جسمی ورشد و روحی روانی کودکان تاثیر گذار است. برآورد هر یک از نیاز های تاثیر گذار در رشد کودک نیازمند فضایی است تا عوامل و ابزار بر آورده نیاز را در خود جا دهد وشرایط مورد نیاز را فراهم آورد.هدف اصلی این پژوهش تقویت حس تعلق در کودکان به فضای آموزشی و کمک به آنها از لخپحاظ روانشناختی در ایجاد وابستگی به محیط و همچنین تامین نیازهای فیزیکی و محیطی مناسب با روحیه خاص کودکان با توجه به ویژگی خاص کالبدی و فضای مرکزآموزشی می باشد . ایجاد حس تعلق در فضای آموزشی موجب تقویت یادگیری و ایجاد انگیزش و تاثیر مثبت در علاقه مندی در ماندن در محیط مدرسه را دارد در بررسی موضوعات روانشناختی به این مسیله مهم پی برد توجه به جزییات مثل بافت ، مصالح ، نور، .....است می توان در ایجاد حس تعلق به کالبد بنا تاثیر گذار باشد .

کلیدواژه ها:

فضا ، آموزشی ، مدرسه ، حس تعلق