نقش انعطاف پذیری در تامین فضای خلوت در واحدهای مسکونی

خانه نخستین مکانی است که اولین تجربه های زندگی فردی و جمعی انسان در سایه امنیت و آرامش در آن شکل می گیرد .بنابراین توجه به ویژگی های مختلف خانه برای تامین نیازهای روحی و فیزیکی انسان باید در طراحی مدنظر قرار بگیرد .خلوت یکی از مهمترین ویژگی خانه محسوب می شود ؛چراکه هم به واسطه تامین خلوت فردی باعث شکوفایی خلاقیت انسان می شود و هم در عرصه خانوادگی ،سبب ایجاد بستری برای ارتباط اعضای خانواده و به تبع آن روابط اجتماعی مناسب در خارج از محدوده خانه خواهد شد.اما امروزه با توجه به مشکلات اقتصادی ،کمبود اراضی و کاهش مساحت واحد های مسکونی ،مساله تامین فضایی برای خلوت اغلب نادیده گرفته می شود .در این تحقیق تلاش می شود تا نقش انعطاف پذیری در طراحی واحدهای کوچک جهت ایجاد فضایی برای خلوت بررسی شود .روش انجام این پژوهش توصیفی_تحلیلی می باشد و با بررسی منابع مکتوب و متون گذشته پیش می رود و همچنین برای بررسی میزان تامین فضایی برای خلوت در عرصه های مختلف خانه ، از طریق پرسشنامه ، تعداد صد و شصت واحد مسکونی در منطقه سعادت آباد مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته است و در انتها با توجه به نتایج حاصل شده راهکارهایی بر اساس طراحی انعطاف پذیر واحدهای مسکونی ارایه شده است .

کلیدواژه ها:

خلوت ، انعطاف پذیری ، واحد مسکونی ، خلوت فردی و جمعی