بررسی وضعیت مدیریت مواد زاید جامد شهر تبریز

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,116

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRIHAMAYESH02_084

تاریخ نمایه سازی: 5 آبان 1397

چکیده مقاله:

یکی از مهم ترین مشکلات پیچیده جوامع امروزی که نتیجه غالب شدن فرهنگ مصرف گرایی می باشد؛ تولید انواع مواد زاید جامد در کیفیت ها و کمیت های مختلف که باعث شده است تا جوامع امروزی جهت کنترل و غلبه بر این معضل پیچیده به سیستم های نوین مدیریت مواد زاید جامد روی آورده و آن را به کار گیرند. کار این سیستم باید با توجه به بهداشت، اقتصاد و مهندسی محیط زیست منطبق بوده و هماهنگ با دیگر شرایط عمومی جامعه برنامه ریزی شود. در این برنامه تمامی اهداف اجرایی، مالی و مهندسی دفع زباله با روابط درون بخشی آن همچون سیاست، برنامه ریزی شهری و منطقه ای، اقتصاد و بهداشت عمومی باید مدنظر قرار گیرد. نحوه مهار پسماندها نیز باید به گونه ای باشد که به توان از آن ها در جهت پیشبرد اهداف اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی توسعه پایدار استفاده نمود. در این راستا تعییین مطلوب ترین شیوه های دفع پسماند متناسب با شرایط کنونی تبریز و ارایه الگوی سیستم مدیریتی پسماند جهت افزایش راندمان شیوه های دفع است، وضعیت فعلی شهر تبریز از نقطه نظر کیفیت و کمیت پسماند و نحوه مدیریت آن در هریک از مراحل تولید، ذخیره در محل، جمع آوری، پردازش، بازیافت و دفع نهایی از سیستم مدیریتی پسماند مورد برسی قرار گرفته، به ارایه ی الگوی سیستم مدیریت دفع بهینه پسماندهای جامد با توجیه اقتصادی و زیست محیطی در کلان شهر تبریز پرداخته شده است و در نهایت مهم ترین عوامل موثر در این زمینه به موازات فرهنگ سازی عمومی و مشارکت مردمی، اجرای طرح کاهش از مبدا و تفکیک از مبدا، تاکید بر استفاده مجدد و بازیافت، تولید کمپوست از مواد زاید آلی، بهره گیری از روش های امحاء زباله به همراه تولید انرژی چون بیوگاز، زباله سوز، استحصال بیوگاز از محل دفن فعلی (آناخاتون) و احداث نیروگاه برق و نهایتا دفن بهداشتی- مهندسی معرفی شده است.

نویسندگان

بهنازالسادات واعظ مدنی

کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

مهسا مبشری

کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

حمیده دیزجی

دانشجوی دکترای برنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی دانشگاه تبریز