مسعود عسگری راد - عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

بهره برداری غیرمنطقی انسان از منابع موجود در بسیاری از نقاط دنیا باعث نابودی پتانسیل های طبیعی می گردد. لذا توسعه پایدار سرزمین، مستلزم توجه به توان بالقوه ی منابع طبیعی و ظرفیت قابل تحمل محیط زیست است. ایران همواره با چالش های عمده ای در توسعه ی کشاورزی رو به رو بوده است. از آنجایی که محیط زیست طبیعی توان اکولوژیک محدودی جهت بهره مندی انسان دارد؛ نیاز به تولید بیشتر برای تحقق اصل خودکفایی از یک سو و پاسخ به نیازهای روز افزون جمعیت از سویی دیگر باعث می شود که از منابع پایه استفاده ی بیشتری شود. واضح است هر نوع توسعه ای به برنامه ریزی در قالب آمایش سرزمین نیاز دارد و گام نخست در آمایش سرزمین، انجام ارزیابی توان اکولوژیکی می باشد. زیرا بهره برداری بیشاز اندازه از منابع محدود، گذشته از افت توان اکولوژیکی مکان؛ تولید محصول را به ویژه در نواحی خشک و کم باران حاشیه ی کویر کاهش خواهد داد. بنابراین ارزیابی توان اکولوژیکی مکان به عنوان هسته ی مطالعات در توسعه ی پایدار کشاورزی با پیشگیری از بحران های موجود می تواند بستر مناسبی را برای برنامه ریزی های زیست محیطی فراهم آورد.

توسعه پایدار، مکان،کشاورزی، گرمسار