بررسی رابطه بین عوامل ساختاری و تحلیل رفتگی شغلی در میان کارکنان دانشگاه های پیام نور استان آذربایجان شرقی

امروزه اهمیت منابع انسانی بر کسی پوشیده نیست و سازمانها برای بقا در محیط پیچیده و پر چالش به نیروی انسانی توانمند و خلاق نیازمند هستند. هدف انجام این تحقیق آسیب شناسی عوامل ساختاری نیروی انسانی در دانشگاه های پیام نور استان آذربایجان شرقی با رویکرد تحلیل رفتگی شغلی با استفاده از تیوری سهشاخگی است. جامعهی آماری این پژوهش کلیه کارمندان دانشگاه های پیام نور استان آذربایجان شرقی میباشد که تعداد 386 میباشند. روش نمونه گیری پژوهش حاضر نیز، روش خوشه ای و سپس تصادفی ساده است. این پژوهش با استفاده از یک پرسش نامه محقق ساخته و استاندارد و توزیع آن در بین 193 نفر بعنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفت. روایی و پایایی این پرسش نامه ها نیز مطلوب ارزیابی شد. نتایج حاصل از بررسیها و محاسبات انجام شده در قالب تیوری سه شاخگی با استفاده از آزمون پیرسون نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد بین عوامل ساختاری و تحلیل رفتگی شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیونی چند متغیره نشان میدهد که 16/3 درصد از کل تغییرات میزان تحلیل رفتگی شغلی، وابسته به متغیرهای مستقل ذکر شده در این معادله میباشد

کلیدواژه ها:

عوامل ساختاری ، تیوری سه شاخگی ، تحلیل رفتگی شغلی