محمدمهدی درویش زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت امور شهری دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

معنی بحران، برای عموم مردم روشن و واضح است و به راحتی معنی آن را درک می کنند. مردم بحران را اتفاقی بد و امری منفی می دانند و آن را به عنوان حادثه های ناگهانی و خطرناک که می تواند اثرات بد و منفی داشته باشد، تعریف می کنند. مدیریت بحران هنری است که از رهگذر آن دولت مردان، نخبگان، و بازیگران درصحنه، نقش تعیین کننده خود را به نمایش می گذارند. مدیریت بحران فرآیند تصمیم و اقدام سریع، انعطاف پذیری همه جانبه نگر به منظور پیش بینی برای کسب آمادگی، پیشگیری از وقوع آن، مقابله با بحران و ترمیم اثرات بحران بر محیط و نقش آفرینان است. ایران در راس آسیب دیده ترین و آسیب پذیرترین کشورهای جهان قرار دارد. با توجه به فراوانی و تنوع حوادث و پیامدهای منفی آن ها در کشور، بعد از حادثه بم، ایران در مجامع بین المللی به عنوان چهارمین کشور آسیب پذیر و حادثه خیز دنیا تلقی شده است. عموما در زمان بحران به صورت آشکارا و یا ناملموس همه دوست دارند، دخالت کنند و این احساس نیاز که اگر دخالت کنند، در جهت رفع بحران موثر خواهند بود، در گروه های مختلف دیده می شود. مشکل عمده ای که هنگام بروز بحران عموما خود را نمایان می سازد، هماهنگ نبودن سازمان های مسیول در کنترل بحران ها است. با توجه به تجربیات و مشاهدات و گفت وگو با صاحب نظران این گونه به نظر می رسد که در کشورمان یک سیستم تصمیم گیری کارآمد در مدیرت بحران وجود ندارد و باید با توجه به شرایط فعلی قانونی، اجرایی و اداری کشورمان سیستم تصمیم گیری در مدیریت بحران جدید ارایه گردد.

بحران، مدیریت بحران، تصمیم گیری، هماهنگی، حادثه