سعید ملایی - کارشناس ارشد، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
محمد کاظمی نصرآبادی - استاد، دانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری ، تهران، ایران

حیات، بهداشت و توسعه پایدار سخت نیازمند منابع آب شیرین است. آب های در گردش، منابع آب شیرین در زمینمی باشند که به تدریج در حال کاهش است. لذا استفاده از تکنولوژی های آب شیرین کن در سالیان اخیر و در اکثر مناطقدنیا به عنوان روشهای قابل اطمینان تولید آب شیرین، رواج بیشتری پیدا کرده و در حال گسترش میباشد. توسعه شهرنشینی در کنار تغییرات اقلیم و کاهش منابع آب شرب در سرتاسر دنیا ضرورت وجود یک فناوری قابل اعتماد جهتشیرین سازی آب های شور خصوصا آب دریا را بیش از پیش مشخص نموده است. تاکنون تنها سه فناوری اسمز معکوس،تقطیر حرارتی و الکترودیالیز برای شیرین سازی آب دریا به صورت اقتصادی توسعه یافته اند که مطابق بررسیها و مطالعاتمختلف در سالهای اخیر فناوری اسمز معکوس در شرایط یکسان از منظر اقتصادی فناوری برتر شیرین سازی آب دریامی باشد، طوری که حدود 50 درصد ظرفیت شیرین سازی آب در جهان از این سیستم بهره می برد. روش مورد استفاده درراستای توسعه پایدار و بر مبنای بهره وری از انرژی های تجدیدپذیر جهت تامین نیرومحرکه واحد شیرین سازی آب است.مناطق خشکی که دارای تعداد افراد ساکن کمتر از 1000 نفر بوده و به شبکه های برق و آب آشامیدنی دسترسی ندارند،بهترین گزینه ها جهت بکارگیری فرآیندهای شیرین سازی اسمز معکوس کوچک مقیاس با تامین انرژی از طریق پنل هایفتوولتاییک می باشند.

آب شیرین کن، اسمز معکوس، انرژی های تجدیدپذیر، توسعه پایدار