استخراج حداکثر دبی سیلاب با تکیه بر خصوصیات هیدرولوژیکی در یک حوضه کوچک (مطالعه موردی حوضه آبخیز نمین)

تعیین روابط بارش- رواناب نقش بسیار اساسی در مطالعات هیدرولوژیکی حوضه ی آبخیز دارد. در این مطالعه دقت و قابلیت اعتماد مدل باران- رواناب با استفاده از روش SCS و نرمافزار WMS، در تعیین خصوصیات هیدروگراف سیلاب در حوضه نمین مورد بررسی واقع شده است. برای این منظور نقشه توپوگرافی منطقه با مقیاس 1/25000 تهیه شده و سپس در محیط نرم افزار ArcGIS مدل شبکه نامنظم مثلثی و سپس مدل رقومی منطقه تهیه شده و وارد نرم افزار WMS شده است. در نرم افزار WMS ابتداء شبکه آبراهه ها ترسیم شده و در ادامه خصوصیات فیزیوگرافی حوضه محاسبه شده است. در نهایت با وارد کردن مقادیر شماره منحنی و بارندگی منطقه و انتخاب روش SCS مقادیر حداکثر سیلاب حوضه نمین به ازاء دوره بازگشتهای 2 تا 100سال محاسبه شده است. ضمنا مقادیر حداکثر سیلاب ثبت شده در ایستگاه هیدرومتری نمین نیز با استفاده از توزیع های مختلف آماری در محیط نرم افزار SMADA تطویل شده و با مقادیر حداکثر سیلاب برآوردی نرم افزار WMS مقایسه شده است. نتایج مقایسه نشان می دهد که مقادیر خطای نسبی و ریشه میانگین مربعات خطای دو روش به ترتیب در حدود 9 درصد و 1/3 مترمکعب در ثانیه می باشد.

کلیدواژه ها:

شماره منحنی ، WMS ، SCS ، ArcGIS ، حوضه نمین