فاطمه عزیزخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد،مهندسی معماری،واحدکرج،دانشگاه آزاد اسلامی،ایران،کرج
سیدبهشید حسینی - دانشیاردانشکده معماری وشهرسازی،دکتری معماری،دانشگاه هنرتهران،تهران ایران

محیط های آموزشی و پرورشی کودکان بعد از محیط خانه ، بیشترین سطح ارتباط را با کودکان به تعامل می گذارد و شرایط برایشوق بازگشت به مرکز آموزشی و ماندن در آن را فراهم آورد.جمعیت قابل توجه کودکان در ایران، سبب توجه ویژه به مساله آموزش و فضاهای آموزشی کودکان شده است. متاسفانه در ایران،اکثر دبستان ها و مهدکودک ها در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا در فضاهایی با کاربری غیر آموزشی (مثل خانه) تاسیس میگردند. هدف از تحقیق حاضر، دست یابی به اصول طراحی فضاهای ویژه کودکان برای با تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیطی موثربر ذهن و رفتار کودکان، و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان است. نتایج تحقیق براساس مدل، تهیه اصولی معمارانه برای طراحیفضاهای آموزشی کودکان 6 تا 12 ساله در جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت آنان است. تغییر- تکمیل پذیری فضا و اجزای آن،تداخل فضاهای باز و بسته و بازسازی عناصر محرک طبیعی مانند نور، آب و گیاهان می شود.

محیط آموزشی، کودکان، معماری