صغری رمضانی - کارشناس ارشد رشته الهیات گرایش نهج البلاغه
محمدرضا میرزایی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن وحدیث،وپژوهشگر مطالعات جهان اسلام

کتاب نهج البلاغه، برگزیده ای از گفته ها و نوشته های امام علی (علیه السلام) است که؛ سید رضی در اواخر قرن چهارم قمری آنها را گردآورده کرده است. معیار او در انتخاب، بلاغت ادبی بوده است. نهج البلاغه که در قرن دهم میلادی، جمع آوری شده؛ یکی از پرطرفدارترین و تاثیرگذارترین کتب جهان اسلام است. این کتاب، از دیر باز، مورد توجه عالمان و ادیبان مسلمان واقع شده و سهم فراوانی از پژوهش های خاورشناسان غربی را نیز به خود اختصاص داده است. این کتاب تقریبا0 به طور کامل تا قرن بیستم میلادی در تحقیقات غربی نادیده گرفته شد وپس ازآن مستشرقان دست به مطالعاتی گسترده دراین زمینه زدند. شناخت پژوهش های غربیان را میتوان یکی ازعوامل مهم در جریان شناسی مذهب شیعه و مطالعات عرب شناسان غربی دانست. بررسی پژوهشهای خاورشناسان و نیز ورود محققان مسلمان مقیم غرب به این عرصه، از مسایل مهم مطرح شده در این مقاله است.

امام علی (علیه السلام)، نهج البلاغه، استشراق، مستشرق