مهدی نادریان فر - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
جواد بذرافشان - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
عیسی شهرکی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه زابل

با افزایش توان فن آوریها در بهره برداری از منابع طبیعی توسط انسان، تعادل زیست محیطی در دو قرن اخیر به زیان طبیعت برهم خورده است. تخریب بیرویه جنگلها، برداشت بی رویه از منابع صید و شکار، آلودگی آب و خاک از طریق زباله های خانگی و صنعتی، آلودگی هوا از طریق تولید و استفاده بیش از حد وسایل آلوده کننده ، از بین رفتن و سوراخ شدن لایه ازن و گرمایش جهانی به دلیل مصرف بیرویه گازهای گلخانه ای و... همه از مواردی هستند که محیط زیست را تهدید میکنند. تخریب محیط زیست در سراسر جهان باعث شده است تا فعالان حفاظت محیط زیست در تکاپوی یافتن راه هایی در جهت جلوگیری از تخریب محیط زیست باشند. در این راستا یکی از راه ها در بهره برداری پایدار از این منابع، استفاده از آموزه های اسلام می باشد. پژوهش حاضر به شیوه تجزیه و تحلیل سیستمی و با استفاده از آیات قرآن و احادیث معتبر، آموزه های اسلام در بهره برداری از منابع طبیعی را مورد بررسی قرار داده است. یافته های تحقیق موید آن است که حفظ سلامت محیط زیست و بهرهبرداری درست از عناصر آن، مورد عنایت ویژه کتاب الهی و ایمه اطهار میباشد. به هر حال برای بهره برداری پایدار از منابع طبیعی ما به فرهنگ زیست محیطی قرآنی نیازمندیم. اخلاقی که ارتباطات پیچیده و در حال تغییر بین انسان و طبیعت را شناسایی کرده و با حساسیت به آن پاسخ دهد. به منظور پدیدار شدن چنین اخلاقی، بازنگری در روشها و نظام های آموزشی قرآنی ضروری می باشد.

آموزه های اسلام، محیط زیست، منابع طبیعی، توسعه پایدار