نقش روحانیت در ترویج و فرهنگ سازی حفاظت از منابع طبیعی

منابع طبیعی از جمله ثرو ت های ملی محسوب می شود و از اهمیت خاصی برخوردار است که متاسفانه مورد بی مهری بشر قرار گرفته وبر اثر تخریب روز افزون روز به روز از ارزش کمی و کیفی آن کاسته می شود. با توجه به تخریب منابع طبیعی در حال حاضر و استفاده نادرست از این منابع، حفظ، صیانت و نگهداری از منابع طبیعی و استفاده و بهره برداری اصولی و علمی از این منابع بسیار ضروری و پراهمیت می باشد. هدف از پژوهش حاضر که یک تحقیق کتابخانه ای است بررسی نقش روحانیت در ترویج و فرهنگ سازی حفاظت از منابع طبیعی در جامعه می باشد. طبق مطالعه حاضر از آنجایی که فعالیت های انسانی تاثیر بسزایی در تخریب و نابودی منابع طبیعیداشته است، بنابراین استفاده از آموزش های ترویجی و فرهنگ سازی حفاظت از منابع طبیعی می تواند نگرش و رفتارهای زیست محیطی بهره برداران راتغییر داده و حتی نگرانی آن ها دربارهء محیط زیست و منابع طبیعی را افزایش دهد و سپس این تغییرات آن ها را آماده انجام دادن فعالیت های مناسب محیط زیست و حفاظت آن نماید. لذا با توجه به اینکه روحانیت قدیمی ترین نهادی است که توانسته است در زندگی اخلاقی، تربیتی، اجتماعی، سیاسی و زیستی مسلمانان به ویژه شیعیان نقش بی بدیل ایفا کند و از آنجایی که روحانیت، از عناصر مهم و اصلی مولد فرهنگ در کشور ما، ایران بوده و گفتار و کردار این قشر دینی، همواره حجت شرعی و مقبول افراد جامعه می باشد. بنابراین با توجه به مقبولیت و نفوذ اجتماعی روحانیت در بین مردم، این قشر می تواند با تبیین ارزش ها و تثبیت باورهای دینی و آموزش و آگاه سازی مردم در ارتباط با ارزش، اهمیت و لزوم حفاظت از منابع طبیعی و مسیولیتی که در قبال آن دارند و همچنین با مشخص کردن مرزهای خطا و ثواب در رابطه با چگونگی رفتار و بهره برداری از منابع طبیعی و حفاظت آن و هنجارسازی این آموزه ها و در نهایت ترویج و تشویق به حفاظت از منابع طبیعی و بهره برداری درست از آن، می توانند رسالت خویش را در این زمینه به انجام رسانده و تاثیر بسزایی در ترویج و فرهنگ سازی حفاظت از منابع طبیعی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

منابع طبیعی ، حفاظت ، ترویج ، فرهنگ سازی ، روحانیت