عفاف در قرآن و عهدین

عفاف در دین مبین اسلام و ادیان الهی از جایگاه ویژهای بهرهمند است. اسلام به عنوان آخرین دین الهی، برای حفظ فرد وجلوگیری از انحرافاتی که سرچشمه آنها بیحجابی و بیعفتی و رعایت نکردن پوشش صحیح است، برنامه های جامعی ارایهداده است که شامل همه افراد بشر اعم از مرد و زن است. تمایل به پوشیده ماندن در یهود، مسیحیت و اسلام امری درونیاست و عفاف و خویشتن داری فضیلت اخلاقی شمرده می شود. از اینرو پاکی نگاه و حفظ حریم زن و مرد، راهکار گسترشفرهنگ عفاف است. طرح مسیله پوشش در آیین یهود و مسیحیت موجود، با ابهام و اجمال همراه است، اما اسلام این حکمادیان گذشته را با بیانی روشن، اصلاح و تکمیل کرده است. تاکید بر چادر و برقع به عنوان ارکان اخلاقی یهود و مسیحیت درپوشش و توجه به خانه نشینی زنان، نمونه هایی از مواضع سخت این دو آیین است، اما اسلام این موضوع را، به دور از افراط وتفریط به گونه ای طراحی کرده است که در جهت فعالسازی جامعه زنان، موثر و مفید باشد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، عفاف ، کتاب مقدس ، انجیل ، فرد ، اجتماع