عفاف و حجاب در ادیان ابراهیمی

هدف از این تحقیق بررسی عفاف و حجاب در آیین یهودیت، مسیحیت و اسلام بود که به روش کتابخانه ای انجام شد. براساسیافته ها عفاف وحجاب از آن جهت که امری فطری و برای حیات اجتماعی انسان امری ضروری است، در ادیان الهی از اهمیتخاصی بهرهمند است. در آیین یهود در موارد زیادی بهطور مستقیم و غیرمستقیم به پوشش وحجاب زنان توجه و به طور صریحبر حفظ وقار و عدم تحریک کنندگی زنان تاکید شده است. در برخی از آیات تورات به چادر و برقع اشاره شده که نشان دهندهپوشش کامل زنان آن دوره بوده است. آیین مسیحیت نه تنها احکام سخت شریعت یهود درباره حجاب زنان را استمرار بخشید،بلکه در برخی موارد آن را تشدید کرد. حدود پوشش و حجاب در انجیل مشخص نشده است، فقط درقسمتهایی به پوشش سردر زمان انجام مراسم عبادی تاکید شده است.این آیین برای از بین بردن هر گونه تهییج، زنان را به رعایت اصل پوشش وحفظحیا و پاکدامنی و پرهیز از هرگونه آراستن فرا میخواند. آیین اسلام با تاکید برحجاب باطنی، به مسیله پوشش و حجابظاهری و کیفیت و حدود آن توجه کرده است.اسلام نه تنها واضع قانون حجاب نبوده، بلکه در جهت جلوگیری از افراط یگریهای یهودیت و مسیحیت و متعادل ساختن آن با فطرت انسانی به وجود آمد. حجاب زن مانع کسب و هنر و آزادی زن نیست،بلکه زن میتواند در معاشرت خود با مردان بیگانه موی سر و اندام خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپرداخته ورفتارش توام با عفت وحیا و رعایت حریم باشد و بدین وسیله زمینه فعالیت در تمام عرصه های اجتماعی را بیابد. لذا حجاب دردوران مسیحیت و یهودیت به دلیل دید منفی آنها نسبت به زنان، معنای نمادین داشت و وسیله ای برای کنترل و محدودیتزنان محسوب میشد، ولی اسلام حجاب را محدودیتی برای زنان ندانسته و به آنها اجازه میدهد به شرط داشتن حجاب و وقارو عفاف در تمامی عرصه های اجتماعی شرکت کنند.

کلیدواژه ها:

عفاف ، حجاب ، یهودیت ، مسیحیت ، اسلام