جایگاه فرهنگ حجاب و عفاف در آموزه های دینی و جوامع اسلامی

اسلام به عنوان دین خاتم و جامع تمام شرایع، انسان را اشرف مخلوقات دانسته و برای دست یابی او به سعادت و کمالحقیقی، برای تمامی عرصه های زندگی او برنامه ها و دستورالعمل هایی را براساس جوهره پاکدامنی و حیا ارایه نمودهاست. با توجه به جایگاه رفیع و عظیم حجاب و عفاف در تنزیه و تعالی انسانها و پیشگیری از بروز آسیب های اخلاقیدر جامعه، این پژوهش برآن است تا با ابتناء بر آیات و روایات اسلامی، جایگاه عفاف و حجاب را در آموزه های دینی وجوامع اسلامی بررسی و کشف نماید تا بتوان فرهنگ عفاف و حجاب را در جامعه نهادیه کرده و گامی در جهت تحققنظام اسلامی برداشت. شیوه تحقیق در این نوشتار، تحلیلی توصیفی بوده و تلفیق نتایج برگرفته از مطالعات کتابخانه ایپیرامون موضوع می باشد. براساس یافته های تحقیق، عفاف یکی از اساسی ترین آموزه های دین اسلام و شالوده هر گونهرابطه انسانی است. از آنجا که در فرهنگ اسلامی عفت و حیا همسان دینداری است، بنابراین روح حیا و عفت در تمامیارکان زندگی جاری است. عفاف یک حالت باطنی است که از غلبه شهوات جلوگیری کرده و قوای شهوانی را تحتسیطره عقل قرار داده و آن را از افراط و تفریط باز می دارد. از بررسی آیات و روایات، فهمیده می شود ملاک الزام به عفافدر جوامع اسلامی، همان تقوای اخلاقی است تا بدینوسیله انسان ها به اهداف و منافع فردی و اجتماعی خویش دستیابند. این فضیلت نفسانی دارای تجلیات و نمودهایی در رفتار بیرونی انسان است که در ارتباطات و تعاملات کلامی وغیرکلامی انسان ها ظهور م ییابد. در این تحقیق ابعاد عفاف در حوز ههای عفت در اندیشه و قلب، گفتار و کردار با استنادبه آیات و روایات بررسی گردید. عفاف در اندیشه، سبب کنترل انسان در برابر وسوسه ها و خطورات شیطانی بوده کهزمینه ساز عفاف در ابعاد دیگر است.

کلیدواژه ها:

عفاف ، حجاب ، آموز ههای دینی ، جوامع اسلامی ، پاکدامنی