مسوولی تپذیری جامعه در عفاف و حجاب بر بالندگی فرهنگ دینی

هر مکتبی براساس هدفی، طرح تربیتی مخصوصی را بر پایه مبانی مهم انسان شناختی در مورد انسان دنبال می کند. در مکتباعتقادی و ایدیولوژی اسلام، به جامع ه انسانی و تفسیر آن در مورد عوامل فعال در جامعه، اساسا بر پایه نگرش شمول گرایانه،همه جنبه های انسانی مورد توجه قرار می گیرد. چرا که توحید، پایه فلسفی و اعتقاد ی کل بنای این مکتب است و تمامتصورات، اهداف و روش های نهادها یا قواعد رفتار فردی و گروهی انسان در حوز ه اخلاق، حقوق، اقتصاد، سیاست و...؛ بایدبا آن موافق و هماهنگ باشند. بی گمان، شناخت واقع بینانه به مفهوم فلسفه وجوب عفاف و حجاب و رابطه آن با امنیت روانیفرد و جامعه تنها در شرایطی می تواند نقش سازنده خود را ایفا کند که زمینه کاملا مناسب و هماهنگ دینی و اخلاقی در میانشهروندان وجود داشته باشد که موجب اتخاذ سیاست جنایی منسجم و پاسخگو به ویژه ج رمانگار ی در ایمن ساز ی حریمجامعه به صورت ثبوتی و سلبی بر مبنای فواید عمومی انجام پذیرد وگرنه به دلیل عدم همراهی مردم، دولت با بن بست اجرای احکام اسلامی مواجه خواهد شد. مع الوصف، در این نوشتار، سعی بر آن است، ضمن واکاوی و نقد ماد ه 638 ق.م. ا.در جرایم ضد عفت و اخلاق عمومی، با امکان نظر و تتبع در مبانی وجوب فقهی عفاف و حجاب، دغدغه هایی که مورد مداقهجامعه اسلامی در خصوص تفاوت های آشکار بین مسوولیت پذیری جامعه در رعایت حجاب و عفاف و نقش آن بر بالندگیفرهنگی جامعه مدنی، مورد تبیین و تحلیل کاربردی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مبانی فقهی ، عفاف و حجاب ، ملازم ه دین و فرهنگ ، تعزیر ، مسوولیت ، نظام جنایی ایران