سهیلا صادقی - دبیران هنرستان حضرت ام سلمه(س) شهرستان میناب
نسترن منصوری - دبیران هنرستان حضرت ام سلمه(س) شهرستان میناب

نظام آموزش و پرورش، به طور بالقوه یکی از محوری ترین و تعیین کننده ترین نهادهای اجتماعی در تحقق توسعه کشور به حساب می می آید. آموزش و پرورش از پیش دبستانی تا دانشگاه بایستی آینده مدار باشد، زیرا کارکرد آن در واقع تجهیز دانش آموزان به دانش و مهارت های لازم برای مشارکت موثر در جامعه چه در زمان حال و چه در زمان آینده است. در این مقاله نظام آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی بررسی شده که نیاز اساسی سیاستگ گذاران، مدیران عالی و آموزگاران و استادان فعال در این نهاد به شناخت آینده برای تصمیم سازی و برنامه ریزی است که مطابق با ارزش های نظام جمهوری اسلامی ایران باشد. این مقاله به ضرورت این مهم که ظهور مفاهیم جدید آموزش اجتماعی، ارزش های فرهنگی در حال تغییر، سرعت تغییرات ناشی از رشد فناوری های ارتباطی، افزایش ضریب نفوذ رسانه های نو پدید در سطوح داخلی و خارجی و باعث شده است آینده نگاری در این نظام اجتماعی اجتناب ناپذیر و البته پیچیده بنماید. در نتیجه این مقاله مشخص می شود که؛ معیارهای اسلامی مبتنی بر قرآن و سنت، پایه اصلی سند و همچنین هویت ایرانیان را تشکیل می دهد. بخش مهمی از برداشت ما درباره خود و دیگران حاصل اعتقادات و باورهای دینی مان است. یکی از منابع شکل دهنده رفتارها و باورهای ما، در نظام آموزش و پرورش شکل می یابد. لذا اگر در پی رسیدن به اهداف متعالی نظام اسلامی در آینده هستیم؛ نباید نقش آموزش و پرورش در تربیت آینده سازان این نظام را نادیده بگیریم.

آموزش و پرورش، نظام جمهوری اسلامی ایران، آینده، جامعه