روشهای تدریس املای فارسی

از ابتدای آموزش رسمی خواندن و نوشتن به کودکانمان می آموزیم که چگونه بنویسند تا بتوانند آموخته های خویش را در هر دقیقه به کار بندند اما با کاستی ها و ضعف هایی که در آموزش نادرست این درس وجود دارد، بسیاری از دانش آموزان در نوشتن کلمات آموخته شده در متن هایی به جز متن درسی مشکل ندارند. معمولا آموزش املا به شیوه های زیر انجام می شود: 1. املای کامل کردنی 2. املای تقریری 3. املای گروهی 4. املای پا تخته ای 5. املای گروه کلمه که هریک از این پنج روش، فواید و معایبی را به دنبال دارد و بهتر است از این روش ها به صورت تلفیقی استفاده شود و مشخص کردن اشتباهات املایی به تنهایی کافی نیست بلکه باید به بررسی دقیق نقاط ضعف فراگیران پرداخت و با رفع نارسا نویسی، وارونه نویسی، قرینه نویسی، ضعف حافظه دیداری، تمیز حافظه دیداری و حساسیت شنیداری و.........به تقویت این مهارت ها پرداخت. متن های املا تا حد امکان باید هم به تربیت غیر مستقیم اجتماعی آنها کمک کند و هم موجب وسیع کردن اطلاعات لغوی و عمومی آنها شود و انگیزه لازم را در فراگیران برای صحیح و زیبا نوشتن ایجاد کند. ارزشیابی املا به دو شیوه انجام می شود: 1.تصحیح فردی 2.تصحیح جمعی یا گروهی. تصحیح فردی به دو صورت انجام می گیرد: 1.توسط معلم در حضور دانش آموز 2.توسط معلم بدون حضور دانش آموز تصحیح جمعی نیز به دو صورت انجام می گیرد: 1.توسط دانش آموز از روی تخته و کتاب 2.توسط دانش آموز با تعویض دفاتر املا 3.توسط دانش آموزان پس از خواندن معلم.معلم بایستی هنگام ارزشیابی از کارهایی که موجب یاس و بیزاری دانش آموزان از درس املا می شود، پرهیز کند. معلم با تنظیم جدول بررسی املا به شیوه جمعی یا فردی بهتر می تواند نقاط ضعف املایی هر کدام از دانش آموزان را زیر نظر بگیرد و برای رفع آنها برنامه ریزی کند و تمرین هایی را متناسب با نوع اشکالات به دانش آموزان بدهد و حاصل این ارزیابی ها منجر میشود تا معلم بتواند از پیشرفت تدریجی دانش آموز آگاه شود و شاهد موفقیت چشمگیر او باشد.

کلیدواژه ها:

املاء ، نگارش ، فارسی ، ادبیات