حج از نگاه عرفانی در آثار ادبی

حج از لحاظ شرعی مناسکی است که مسلمانان در ماه های معین (شوال، ذوالقعده و ده روز ماه ذوالحجه) انجام می دهند، و انجام بر شخص واجب است اما در نگاه عارفانه حج و دیدار با خداوند مکان و زمان خاصی ندارد بلکه همه جا می تواند خانه خداوند باشد. در این مقاله سعی بر این است که نشان دهد در نگاه عارفنه و عرفا حج چیزی فراتر از انجام اعمال و مناسک خاص است و در درون و باطن باید با خداوند دیدار کرد. در آثار عرفانی منظوم و منثور شواهد زیادی دال بر این نوع نگاه عارفانه به این موضوع است. این پژوهش نگاه عارفانه به حج را با استناد به آثار عرفانی بیان می کند.

کلیدواژه ها:

حج ، عرفا ، آثار عرفانی