واکاوی توسعه سیاسی از دیدگاه امام علی

توسعه سیاسی مفهومی مدرن تلقی می شود، محصول گفتمان مدرن، گفتمانی که در مقابل گفتمان سنتی قراردارد گفتمان مدرن گذر از جهان بینی به جهان شناسی است. انسان دگر بنیاد جایگزین انسان خود بنیاد میگردد. دکارت با می اندیشم پس هستم آغاز گر راه بود و کانت با پاسخی که به روشنگری چیست داد ادامهدهنده راه، تلقی این است که این مفاهیم جدید هستند و انسان سنتی با این مفاهیم آشنا نبوده است.انسان سنتی انسان تحت انقیاد بوده است. سوژه اعظم بر او سلطه داشته است. در سیاست این سوژه اعظم ذیلعنوان اقتدار خودش را معرفی می نماید، انسان مدرن به جای سوژه اعظم سوژه انسانی قرار داده و اقتدار را بهچالش کشیده، از به چالش کشیده شدن سوژه اعظم و اقتدار فضای سیاسی نوینی پدید آمده است که در مفهومتوسعه سیاسی جلوه گر گردیده است.نو آوری این مقاله در این است تا به تردید در این موضوع دامن بزند که آیا انسان سنتی انسان پرسش گر نبودهاست آیا انسان سنتی خدا را بدون پرسش درباره خدا پرستش می نموده است رفتار سیاسی در اسلام رفتارانقیاد بوده است آیا می توان در رفتار سیاسی اسلام گونه ای از رفتار سیاسی پیشرو را دید که انسان مدرن همآرزوی زیست در این حیات سیاسی را داشته باشد. رفتار سیاسی امام علی به عنوان یک مطالعه موردی در نظامسیاسی اسلامی نظام الگو در نظر گرفته شده فراتر از اصول دموکراسی به جایگاه مردم در عرصه سیاست توجهشده است و بدون محدود نمودن آزادی مردم به شان مردم بیش از قدرت مردم توجه دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه سیاسی ، غرب ، دموکراسی ، امام علی