علی اکبر رمضانیان پور - عضو هییت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رسول بنار - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی امیرکبیر
پوریا دشتی - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مهدی مهدیخانی - عضو هییت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین

در سال های اخیر، با ظهور نانوتکنولوژی و نانوذرات، امید به بهبود خواص مختلف بتن فراهم شده است. نانو سیلیس به عنوان ماده جایگزین سیمانی برای مخلوط بتن در کاربردهای ساختمانی معرفی شده است، این ماده به علت واکنش پوزولانی بالا و همچنین ایجاد یک ریزساختار چگال تر، می تواند خواص بتن مخصوصا دوام آن را بهبود بخشد. به طور کلی عملکرد برتر بتن و ملات خودمتراکم نسبت به نوع معمولی آنها، مربوط به اجزای تشکیل دهنده آنها است. در این مقاله ابتدا به مرور و بررسی مقاله های تاکنون نگارش شده مرتبط با موضوع تحقیق پرداخته می شود و در ادامه با نتایج کار آزمایشگاهی نویسندگان مقاله تحت عنوان بررسی اثر نانوسیلیس بر دوام در برابر نفوذ یون های کلراید در ملات خودمتراکم مقایسه می گردد. نویسنده به منظور ارزیابی نمونه ها در برابر نفوذ کلراید از آزمایش نفوذ تسریع شده ی یون های کلراید (RCPT) استفاده نمود که در سنین 3 ، 7 ، 14 و 28 روزه بر روی 21 مخلوط ملات خودمتراکم با عیار ثابت سیمانی 650 کیلوگرم بر مترمکعب با نسبت های آب به مواد سیمانی 0.45،0.4 و 0.5 شامل دفر تا 6 درصد مجموع نانوسیلیس و دوده سیلیس انجام شد. نتایج نشان می دهد که نانوسیلیس باعث کاهش نفوذ یون های کلراید و افزایش دوام ملات خودمتراکم می گردد.

بتن خودمتراکم، ملات خودمتراکم، نانو ذرات، دوام بتن، نفوذ یون های کلراید