علی فریدافشار - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد پردیس ،دانشگاه آزاد اسلامی ، پردیس، ایران
غزال صفدریان - گروه معماری،واحد پردیس،دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران

انسانها بطور فطری و ذاتی نیاز به طبیعت دارند. این نیاز از ابتدای خلقت نیازی زیستی و حیاطی بوده است وبه نوعی می توان گفت که یک نیاز فیزیولوژیکی است. انسان همواره د ر زندگی خود با طبیعت همراه بوده وروح و روان انسان درهمنشین شدن با طبیعت و مشاهده زیبایی های آن به وجد می آید. پیشرفت تکنولوژی وحاکمیت صنعت، همچنین زندگی ماشینی همراه با تخریب منابع طبیعی مثل جنگل ها ، پوشش های گیاهی و بطور کلی تبدیل مزارع و باغات به توده های ساختمانی سبب گردیده که تعادل سیستم اکولوژیکی و توان زیستی برهم بخورد و شرایطی دشوار را برای زندگی انسانها بوجود آورد به گونه ای که آثار روانی آن آدمی را تندخو،عصبانی و بدرفتار کرده است.فضا های سبز علاوه بر شادابی و سلامتی بر بازدهی کارکنان نیز تاثیرات مثبت فراوانی داشته که این امر با توجه به تاثیرات روانی اینگونه فضاها بر افراد قابل لمس بوده ،همچنین با ایجاد فضاهای منعطف و باز می توان محیطی سازگار، مدرن و مناسب زندگی امروزی بشر ایجاد نمود. حال با توجه به اینکه اگر حول زندگی انسان بدون سبزه و درخت باشد هیچ چیز بانشاط و زیبایی به نظر نمی آمد جز سنگ و آجر و ماشین که امروزه اطرافمان حصار شده است.

فضای سبز،سلامت جسم و روان،تاثیرات کیفی، انسان و محیط