لقمان صالحی فرد - دانش آموخته کارشناسی ارشدمعماری، واحدمراغه، دانشگاه آزاد سلامی،ایران
قربان محبوبی - استادیار گروه شهرسازی و معماری، واحدمراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه ،ایران
علی آذر - استادیار گروه شهرسازی و معماری، واحدمراغه، دانشگاه آزاد، مراغه اسلامی، ایران

احداث بناها و فضاهای فرهنگی-تفریحی در میان جوامع مختلف، جهت پاسخگویی به نیاز آنها به شناخت، حفظ و نمایش تاریخ و فرهنگ بومی رواج یافته است. مراکزی که نقش این مجتمعها را بر عهده دارند میتوان در پرورش هنر، فرهنگ و تفریح و فراغت نقش مهمی ایفا کنند. هر یک از مراکز فرهنگی-تفریحی، گروهی ازمردم با تمایلات و گرایشهای ویژه را به سوی خود فرا میخواند، تمایلاتی که از نهاد آنها سرچشمه گرفته و ریشه در حافظه تاریخی آنان دارد. فضای فرهنگی-تفریحی یک فضای عمومی است که صرف نظر از نوع کاربری میبایست مطابق با روحیات و شرایط اجتماعی مخاطبین طراحی گردد، شرایطی که به واسطه محق شدن آن توان این مراکز را در جلب مخاطب بهبود بخشیده و این تمایل را ایجاد کند تا مخاطب با آسودگی و با آرامش بیشتری به استفاده از این مراکز بپردازد. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به شناخت مهمترین عوامل تاثیر گذار بر پایداری اجتماعی مراکز فرهنگی-تفریحی پرداخته میشود که از میان آنها، تعامل اجتماعی، امنیت اجتماعی، مردم واری، سازگاری، پس نگری و پویایی و سرزندگی به عنوان عوامل اصلی استخراج گردیده است و در ادامه تلاش دارد راهکارهای طراحی معماری در خصوص افزایش پایداری در مراکز فرهنگی-تفریحی را ارایه نماید.

مجتمع فرهنگی-تفریحی، پایداری اجتماعی، فرهنگ، تفریح، سد شهید کاظمی بوکان