آشنایی با تزیینات معماری مساجد دوره صفوی، نمونه موردی مسجد شیخ لطف الله اصفهان

معماری اسلامی بعنوان یکی از موفقترین شیوه های معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است، معماری اسلامی شیوهای از معماری می باشد که تحت تاثیر فرهنگ اسلامی بوجود آمده و همان گونه که از نام آن نیز بر میآید این گونه از معماری شامل معماری گسترهای از جهان اسلام می شود که معماری این کشورها تحت تاثیر ایدیولوژی اسلام دارای برخی ویژگیهای مشترک شده اند . بدون شک یکی از درخشانترین دوره های هنری ایران پس از اسلام دوره صفوی می باشد، معماری ایرانی در دوره اسلامی پیش از دوره معاصر به چهار سبک خراسانی، رازی، آذری و اصفهانی تقسیم می گردد که به سبک یا شیوه معماری دوره صفوی سبک اصفهانی نیز اطلاق می گردد و دوره حکومت شاه عباس صفوی دوره طلایی سبک اصفهانی محسوب می گردد. شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوره اسلامی، به تزیین و آرایه های رنگی آن وابسته بوده است. هنرهای والای اسلامی از هنرهای تزیینی و کاربردی گرفته تا احداث بزرگ ترین بناهای مذهبی اهمیت و اعتبار ویژه ای داشته است. در این میان رنگ نیز به عنوان مشتق نور حاوی مفهوم باطنی و عمیق وحدت در کثرت است. از سوی دیگر با توجه به اهمیت رنگ و یادآوری تاثیر آن بر انسان علاوه بر تاثیر عرفانی، از نظر روحی و روانی نیز می تواند موثر باشد و از طریق روایات و احادیث مختلف به اهمیت رنگ در هنر اسلامی پی می بریم . از مهمترین و رایج ترین رنگ ها در هنر اسلامی که در مساجد این دوره به وفور شاهد آن هستیم، انواع آبی فیروزه ای و لاجوردی می باشد که تمثیلی از آرامش است. طی پژوهش حاضر به بررسی جلوه های رنگ و نور در مساجد دوره صفوی (نمونه موردی مسجد شیخ لطف االله اصفهان) خواهیم پرداخت و روش تحقیق بلحاظ هدف کاربردی و ماهیت روش تاریخی-توصیفی خواهد بود، همچنین اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانهای و منابع موجود جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

رنگ ، معماری اسلامی ، دوره صفوی ، سبک اصفهانی ، مسجد ، شیخ لطف الله