تعیین ضریب رفتار سیستم میراگرهای آداس با مکانیزم تسلیم پیشرونده

در سالهای اخیر تحقیقات زیادی در زمینه اتلاف انرژی زلزله در سازه ها انجام گرفته است. میراگر غیرفعال ADAS، سیستمی جهت اتلاف انرژی سازه هنگام به وجود آمدن نیروهای جانبی است. تحقیقات گستردهای پیرامون این میراگر و نقش آن در قاب سازه ای نظیر محل قرارگیری در سازه و تعداد میراگر لازم جهت عملکرد مناسب قاب انجام شدهاست. نکته مهم، بررسی خود میراگر بصورت منفرد و ایجاد تغییراتی در ساختار آن جهت ایجاد کارایی بهتر در آن است که در تحقیقات گذشته کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بنابراین در این پژوهش تمرکز بر روی میراگر قرار گرفته است و تاثیر تغییرات بر ساختار تشکیل دهنده آن بررسی شده است. با استفاده از نرم افزار آباکوس، مجموعا 7 مدل میراگر مورد توجه قرار گرفته و نتایج حاصل از آن با یک مدل مبنا )دارای ورقهایی با ضخامت و مقاومت تسلیم ثابت( مقایسه شده است. در 3 مدل مصالح یکسان و ضخامت ورقها با گام های متفاوت انتخاب شد و در 3 مدل دیگر، ضخامتها یکسان اما مقاومت تسلیم ورقها متفاوت است. در حالت اول وزن فولاد مصرفی ثابت و در حالت دوم میانگین مقاومت تسلیم فولاد برابر با مدل مبنا درنظر گرفتهشد. هدف از این مدلسازی، بررسی ضریب رفتار، ضریب شکل پذیری، ضریب مقاومت افزون و ضریب کاهش نیرو بر اثر شکل پذیری است. نتایج حاکی از آن است که ایجاد تغییرات در ضخامت ورقها میتواند باعث بهبود عملکرد میراگر در جذب انرژی شود .به طوری که هرچه گامهای تغییر در ضخامت ورقها بیشتر شد، عملکرد میراگر نسبت به مدل مبنا بهبود داشته و در بیشترین گام ضریب شکل پذیری حدود 12درصد افزایش پیداکرد. این در حالی است که تغییر در مقاومت تسلیم ورقها، به طور مختصر باعث افزایش شکل پذیری شد.

کلیدواژه ها:

میراگر آداس ، اتلاف انرژی ، ضریب رفتار ، ضریب اضافه مقاومت ، ضریب کاهش نیرو در اثر شکل پذیری