سیدرضا موسوی کیا - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران-سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه، مراغه، ایران
محمدعلی لطف اللهی یقین - استاد دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

در روش جداسازی لرزه ای سازه بر روی تکیه گاه هایی که قابلیت تغییرشکل جانبی زیادی دارند قرار میگیرد. عمده تغییرشکلها در تکیه گاه رخ داده و سازه مانند جسمی صلب در صورت وقوع زلزله با تغییرشکلهای کوچکی ارتعاش میکند .نصب جداگر باعث افزایش زمان تناوب و میرایی سازه میگردد و بدین ترتیب بجای تقویت ظرفیت باربری سازه نیاز لرزه ای کاهش مییابد. به عبارت ساده تر بجای آنکه نیروی زلزله وارد سازه شده و تمهیداتی برای مقابله با آن در نظر گرفته شود از ورود نیروی زلزله به سازه جلوگیری شده و نیروی زلزله در تراز جداساز میرا میشود. در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر جداگر پایهای بر رفتار لرزه ای سازه های بتن آرمه با تاکید بر تاثیر ارتفاع ،6 سازه بتنی 5، 10 و 15 طبقه با و بدون وجود جداگر پایه در نرم افزار آباکوس در سرایط هندسی و مکانیکی مشابه، مدلسازی و تحلیل شدند که نتایج حاصل از مقایسه ی آنها نشان داد ،استفاده از جداگر لرزه ای به طور قابل توجهی جابجایی نسبی سازه و تنشهای رخ داده در آن را با افزایش ارتفاع کاهش میدهد. بنابراین استفاده از جداگر لرزه ای در سازه های بلند تاثیرگذارتر میباشد.

جداساز لاستیکی-سربی، روش اجزای محدود، قاب بتن آرمه، بار لرزه ای