بررسی تطبیقی اماکن مذهبی غرب گیلان وتاثیرآن برتوریسم مذهبی باتاکید برهنرهای اسلامی

گردشگری خصوصاگردشگری مذهبی دردنیای امروزیکی از بخشهای مهم فعالیتهای تور یستی محسوب می گرددکه درکنارآن فعالیتهای اقتصادی،اکوتوریسمی وجاذبه ها ی تاریخی نیزبه چشم می خورد،مانند سفرحاجیان از سرتاسر دنیا به مکه مکرمه، این فعالیت ها از دیدگاه های مختلفی مورد توجه قرار گرفته است.درکشور ما بخصوص در زمان تع یلاتی همچون ع دی نوروز و تابستان که فصل گردش و مسافرت است. با توجه به اعتقادات مذهبی جامعه ایران، معمولا حرکت زایران به شهرهای مقدس ازجمله مشهد ، قم و اماکن مذهبی درشهرها و روستاهای مختلف با انگیزه های معنوی بسیار زیاد صورت می پذیرد. این مسیله دراستان گیلان آمیخته گی زیادی با بحث دانش بومی، اکو توریسم ، صنایع دستی، معماری و ......دارد.از آنجا که بخش اعظم مشکلات عقب ماندگی و توسعه نیافتگی اماکن مذهبی و ساکنان آن به ناتوانی منابع معیشتی آنها بر م ی گردد،گردشگری مذهبی با ایفای نقش تکمیلی درکسب درآمد و تنوع بخشی به منابع اقتصادی ( با تکهی بر تقویت صنایع دستی ) ضمن حل مسایل و مشکلات فوق می تواند به توسعه این اماکن و ثبات جمعیتی آن نیز کمک نما دی،از طرفی در توسعه پایدار منطقه بدون آثار تخریبی بر محیط زیست وبانگرش بومی اماکن مذ هبی را م ی تواند بدنبال داشته باشد در این تحقیق به نگرشی اجمالی در زم ینه صنعت توریسم(مذهبی)غرب گیلان،پراکندگی مکانی،بررسی زیرساختهاهمچنین طرح مباحثی مانند جاذبه های مذهبی و فرهنگی،امکانات بالقوه و بالفعل جذب تور یسم،تنگناها و علل عدم توسعه بخش توریسم پرداخته شده.پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعات م یدانی و کتابخانه ای- اسنادی به ارایه راهبرد در جهت توسعه گردشگر ی مذهبی و ایجاد فرصت های گردشگری درغرب گیلان و خصوصا منطقه رضوانشهر پرداخته است.

کلیدواژه ها:

دانش بومی مذهبی ، توریسم مذهبی ، توسعه پایدار ، برنامه ریزی ، اکوتوریسم ، هنرهای اسلامی