بررسی عملکرد شبکه های عصبی مصنوعی چند لایه ادراکی در تشخیص آسیب در پل

پایش سلامت سازه ای یک ایده جدید نیست. مهندسان از همان ابتدا به ارزیابی مداوم سازه ها با هدف اطمینان از عملکرد ایمن آنها در زمان بهرهبرداری و همچنین افزایش طول عمر سازه ها میپرداختند. پایش سلامت سازه ای در ابتدا به صورت چشمی و توسط افراد مجرب و با تجریه صورت میگرفت. استفاده از پایش چشمی کاری بسیار زمان بر و پر هزینه بود. همچنین انجام این کار توسط افراد در برخی موارد نیاز به تخریب بعضی از اجزای سازه ای برای بررسی بهتر سازه داشت، در حالی که در انتها احتمال وجود خطا در این بررسی ها بالا بود. یک سیستم پایش سلامت موفق، با تشخیص زودهنگام آسیب ها، هزینه نگهداری را کاهش خواهد داد و از ایجاد خرابی کلی جلوگیری میکند. در پایش سلامت عملی سازه های بزرگ، به مکانیابی عیب با دقتی بسیار بالا، مثلا مقادیری با دقت میلی متر نیاز نمیباشد. هزینه های مطرح برای مکانیابی خرابی با دقت بسیار بالا، موجب غیراقتصادی شدن طرح میگردد. در این پژوهش ساختارهای متفاوت برای تشخیص آسیب در سازه مورد نظر آموزش داده شد و بهترین ساختار برای تقریب و پایش سازه مورد استفاده قرار گرفت. باتیجه به نتایج، یک ساختار بهینه آموزش داده شده، قابلیت تشخیص سطح خرابی سازه را دارد.