امیر اکرمی پور - کارشناسی ارشد-سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، ایران
اویس قدوسیان - مربی گروه عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، ایران
فرهانه محمدی - کارشناسی ارشد-سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، ایران،

در سالهای اخیر توسعه در تکنولوژی بتن این امکان را فراهم نموده تا بتوان بتن خود تراکم تولید نمود که کارایی و مقاومتی فراتر از بتن معمولی دا شته با شد . چرا که بتن به عنوان یکی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی در جهان شناخته شده است. این نیاز و کاربرد گسترده بتن لزوم بررسی رفتار و عوامل موثر بر رفتار آن را آشکار می سازد. در این مقاله، تاثیر پوزولان متاکایولن، میکروسیلیس و زیولیت بر چسبندگی و مشخصات بتن خود تراکم تازه و سخت شده مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور ده طرح اختلاط با نسبت 5، 10 و 15 درصد وزنی سیمان از هر سه پوزولان ساخته شده است. نسبت آب به سیمان در تمام نمونه برابر 0/36 می باشد و از 1/2 درصد فوق روان کننده استفاده شده ا ست. نمونه ها تحت آزمایش جریان ا سلامپ، مقاومت ف شاری و مقاومت چسبندگی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که ضعیف ترین چسبندگی برای نمونه های حاوی زیولیت است و علی رغم کمتر بودن مقاومت فشاری نمونه های دارای متاکایولن، این نمونه ها به علت ویژگی های ریولوژیکی بهتر، وجود منافذ کمتر در مرز دو لایه تعمیری و بستر و همچنین جمع شدگی و ریزترک های کمتر، چسبندگی بهتری به بتن بستر را تجربه کرده اند.

بتن خودتراکم، پوزولان، جریان اسلامپ، چسبندگی، مقاومت فشاری