علی حیدری - عضو هییت علمی دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه زابل

شهرها با رشدهم معنی هستند و به طور فزاینده در معرض بحران های ناگوار به ویژه در کشورهای در حال توسعه هستند فقر، فقدان خدمات شهری، نزول زیربناهای موجود، تخریب محیط زیست و... لذا با توسعه شهرها مطرح شدن اصل پایداری در توسعه مبنا قرار گرفت. توسعه شهری پایدار سلامت اجتماعی و اکولوژیکی بلندمدت شهرها را بهبود می بخشد و بر این اساس راستاهای اصلی پایداری شهری باید زمینه هایی از قبیل :احیاء سیستم های اکولوژی بومی و طبیعی، اقتصاد پایدار، وسیله نقلیه شخصی کمتر،دسترسی آسانتر، استفاده درست از منابع، حفظ فرهنگ بومی و محلی، مشارکت مردمی و خود جوش ،اکولوژی اجتماعی سالم، مسکن و محیط زندگی مناسب را دربرگیرد. اهدافی که این پژوهش به دنبال آن می باشد استفاده درست از منابع عمومی جهت کاهش آلودگی ها و حرکت به سوی پایداری، زنده نگه داشتن سیستم های بومی و طبیعی منطقه، حفظ فرهنگ بومی و محلی منطقه و مشارکت مردم در سلامت اجتماعی است. در این تحقیق از روش مطالعه کتابخانه اى و جستجوهاى اینترنتى و بررسى مقایسه اى نظریات مختلف در زمینه پایدارى شهرها که در متون و مقالات داخلى و خارجى چاپ شده اند استفاده شده و سپس با تحلیل نقاط ضعف وقوت آنها سعى شده تلفیقى از نقاط قوت آنها صورت گیرد و مجموعه نسبتا جامع و کاملى از شاخص هاى پایدارى شهرى که به تمام ابعاد و مقیاسهاى مختلف مى پردازند ارایه گردد و در نهایت پس از بدست آوردن شاخص هاى پایدارى شهرى در مناطق کویری به بررسی تطبیقی این شاخص ها در شهر زابل پرداخته شد که نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این شهر گذشته پایداری را پشت سر گذاشته و در این عصر پایداریش را در تمامی جوانب از دست داده است.

توسعه پایدار، شهر پایدار. شهرهای کویری، زابل