تاثیر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی به همراه مکمل یاری چای سبز بر ترکیب بدنی و ظرفیت قلبی عروقی مردان چاق

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 495

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPORTCONF04_202

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1397

چکیده مقاله:

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر دو نوع تمرین تداومی و تناوبی به همراه مکمل یاری چای سبز بر ترکیب بدنی و ظرفیت قلبی عروقی مردان چاق بود. پژوهش حاضر از نظر هدف در حیطه ی پژوهش های کاربردی و نوع روش یک پژوهش نیمه تجربی است. با توجه به پرسشنامه تکمیل شده، جامعه آماری به صورت همتا سازی شده، در 3 گروه، تمرینات تداومی همراه با مصرف چای سبز ( 10 نفر)، تمرینات تناوبی همراه با مصرف چای سبز ( 10 نفر) و گروه کنترل ( 10 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین تداومی شامل 40 دقیقه دویدن هوازی و با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه هر فرد بود که به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. همچنین تمرینات تناوبی به مدت 8 هفته و با 3 جلسه تمرین در هر هفته تدوین و طراحی گردید. هر جلسه تمرین شامل 17 ست 2 دقیقه ای با 45 ثانیه استراحت فعال (راه رفتن) بود. شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی آزمودنی ها در تحقیق به ترتیب با آزمون راه رفتن 1600 متر و دستگاه بیو الکتریال اندازه گیری شدند. نحوه مصرف چای سبز بدین گونه بود که هر وعده شامل یک پیمانه ( سه گرم ) چای سبز خشک در 200 میلی لیتر آب جوش بود و بدون حرارت به مدت 6 تا 8 دقیقه دم می شد. میزان کتچین چای سبز370 میلی گرم در 200 میلی لیتر برای هر بار مصرف بود. (طبق آزمایشات انجام شده در موسسه مطالعاتی تاریخ پزشکی، طب اسلامی و t مکمل ها ). در طول روز هر نفر 3 بار این مقدار تعیین شده را (صبح، ظهر و شب) مصرف کرد. جهت بررسی فرضیات تحقیق از آزمون همبسته و تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) استفاده شد. ضمنا آزمون کلموگروف- اسمیرونف جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها مورد استفاده قرار گرفت. سطح معنی داری نیز برای تمام محاسبات (p<0/05) در نظر گرفته شد. یافته های آماری نشان داد هر دو روش تمرینی به همراه مصرف مکمل چای سبز بر شاخص های استقامت قلبی عروقی و ترکیب بدنی اثر معنی داری داشته است. همچنین در مقایسه بین گروهی، نتایج نشان داد که تمرینات تداومی نسبت به تمرینات تناوبی اثرگذاری بهتری بر دو متغیر اندازه گیری شده داشته است. این اثرگذاری بصورتی بودکه استقامت قلبی عروقی بهبود یافت (افزایش) و درصد چربی بدن آزمودنی ها کاهش یافت.

نویسندگان

امید بهمنیاری

دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی کاربردی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر، ایران

صادق عبدالهی

دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی قلب و عروق، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج، ایران