زینت شاکری

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیرات دو روش متفاوت کشش ایستا و پویا بر پرش عمودی و عملکرد سرعت می باشد. بدین منظور 10 دانشجوی دختر که در واحد تربیت بدنی 1 ، آمادگی جسمانی کار می کردند؛ پس از تکمیل پرسشنامه سلامت و رضایت نامه با میانگین سن 23.66 سال قد 1.65 سانتی متر، وزن 56.25 کیلوگرم انتخاب گردید. نحوه تنظیم موقعیت آزمودنی ها و برنامه آنها به این ترتیب بود که: موقعیت یک به عنوان کنترل ( بدون کشش _ بدون گرم کردن )؛ موقعیت دو به عنوان تجربی یک ( 10 دقیقه کشش ایستا؛ موقعیت سه به عنوان تجربی دو ( 10 دقیقه کشش پویا. جلسات آزمون در همه موقعیت ها، به فاصله 24 ساعت و با سه تکرار در پیش _ پس آزمون انجام گرفت. کلیه ی محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار آماری 19 و روش های آمار استنباطی؛ تی وابسته و تی مستقل در سطح معنی داری ( p < 0.05 ) ، انجام شد. نتایج نشان داد : برنامه ی گرم کردن کشش ایستا و پویا در مقایسه با گروه کنترل بر پرش عمودی تاثیر معنا داری دارد ( P < 0.05 )؛ اما بر عملکرد سرعت تاثیر معناداری نداشته است ( P> 0/05 ) ؛ همچنین بین کشش ایستا و پویا بر پرش عمودی و عملکرد سرعت تفاوت معنا داری وجود ندارد ( P > 0.05).

کشش ایستا، کشش پویا، پرش عمودی، سرعت