روش شناسی آموزش قرآن و تعالیم دینی به کودکان در سیره پیامبر(ص) و اهلبیت((ع))

آموزش از اساسی ترین کارکردهای هر نظام آموزشی است که یادگیری محصول فرایند نهایی آن است و تغییراتی را در ساخت شناخت، گرایش و توانش یادگیرندگان ایجاد می کند. از آنجا که آیین مقدس اسلام نظامی هدایت گر است، دربردارنده متعالی ترین بینش ها، نگرش ها، نیازمندی های هدایتی و عوامل تعالی و انحطاط حیات دنیوی و اخروی انسان است. با توجه به رسالت انبیاء و اولیای الهی در هدایت بشر، شکوفاسازی خرد و قدرت بخشیدن به اراده انسان برای وصول به کمال و سعادت دنیوی و اخروی، نخستین گام اشاعه اندیشه و تربیت دینی در سیره تربیتی پیامبر خدا (ص) و اهلبیت (ع) تبلور یافته است. این جستار براساس روحیه کمال طلبی و نیاز فطری افراد بشر برای تاسی و پیروی از الگویی برتر و منطبق نمودن امور مختلف زندگی با اسوه ها از یک سو و از دیگر سو با عنایت به آیات و روایات اسلامی در معرفی رسول خدا(ص) و خاندان عصمت و طهارت ((ع)) به عنوان برترین اسوه برای تاسی بشر، تلاش می کند با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع مکتوب کتابخانه ای، روش های ایشان را در آموزش و یادگیری قرآن و تعالیم دینی به کودکان معرفی کند. یافته های پژوهش نشان می دهد آموزش الگو محور، اقراء محور، اندیشه محور، تدریج محور، پرسش محور، بازی محور، تشویق محور، تکرار محور، انگیزه مدار و تغافل محور، مهمترین شیوه های معصومین((ع)) در آموزش قرآن و تعالیم دینی به کودکان است.

کلیدواژه ها:

روش شناسی ، آموزش ، قرآن کریم ، تعالیم دینی ، پیامبر(ص) ، اهلبیت((ع))