طراحی مدل بهینه ارتقاء ایمنی راه ها (مطالعه موردی: راه های استان تهران)

در این مقاله یک سیستم مدیریت ایمنی ترافیک (TSMS)*،برای ارتقای ایمنی در راه ارایه شده است.(TSMS)* یک فرایند استراتژیک و سیستماتیک برای ارتقاء ایمنی شبکه راه هاست. هنگامی که بودجه محدود است، شناسایی بهترین ترکیب از پروژه های ارتقای ایمنی برای دستیابی به بیشترین منافع در جامعه با هدف کاهش تصادف اولویت دارد.عوامل موجود در مدل بهینه سازی مطرح شده شامل: بودجه سالانه ایمنی، وضعیت موجود راه ها، طبقه بندی عملکردی راه، پیشینه ی تصادفات، تدابیر ایمنی، هزینه و عوامل کاهش تصادف(CRF) در ارتباط با تدابیر ارتقای ایمنی، و متوسط ترافیک روزانه (ADT ) ارایه شده است.این مقاله با ارایه مدلی خطی بیانگر آنست، در جایی که شاخص های Ni و Nf&Ii تصادفات پیش بینی شده را نشان می دهد و تصادفات منجر به جرح و فوت در جاده i به ترتیب این یک مشکل بهینه سازی ترکیبی است که یکی باید مجموعه ای از پروژه هایی که ارزش حداقل دارد را انتخاب کند در حالیکه محدودیت های رضایت بخشی دارد.و در نتیجه مدل ارایه شده می تواند بهترین ترکیب پروژه های ارتقای ایمنی برای افزایش منافع ایمنی و حداقل تخصیص بودجه را با هدف کاهش فراوانی کلی تصادفات را معرفی کند. روش پیشنهادی در شبکه ی راه های اصلی استان تهران اجرا شد، اما قابلیت آن را دارد تا به راحتی برای سایر راه های اصلی استان های کشور نیز تعمیم یابد.

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت ایمنی ترافیک ، مدل بهینه سازی ، عامل کاهش تصادفات