داود اکبری - کارشناس ارشد رشته مهندسی نرم افزار دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران اتوبان بابایی دانشگاه جامع امام حسین (ع)،
صادق بجانی - استادیار دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران اتوبان بابایی دانشگاه جامع امام حسین (ع)

در طول تاریخ مهندسی نرم افزار، وجود عیب های نرم افزاری در قلب یک سیستم و عدم پوشش مناسب آن ها قبل از استفاده عملیاتی، همیشه منجر به وقوع حوادث ناگوار جانی و مالی شده است. آزمونی با پوشش مناسب در سطح کد نرم افزار می تواند از وقوع بسیاری از این حوادث جلوگیری کند. آزمون مسیر مبنا به عنوان قوی ترین معیار پوشش در آزمون جعبه سفید نرم افزار محسوب می شود. پیش نیاز انجام این آزمون، داشتن مجموعه ای از مسیرهای آزمون است. هرچه تعداد مسیرهای آزمون بیشتر باشد، سطح بیشتری از کد منبع نرم افزار تحت پوشش قرار گرفته و عیوب نرم افزاری بیشتری کشف خواهد شد. در نتیجه یک چالش اساسی قبل از انجام آزمون مسیر مبنای نرم افزار عبارت است از تولید حداکثری مسیرهای آزمونی که قابلیت پیمایش داشته باشند. یکی از روش های موثری که برای حل این چالش معرفی شده است روش تولید مسیر مبنای آزمون نرم افزار به کمک الگوریتم های فرا ابتکاری است. از جمله الگوریتم های فرا ابتکاری که برای تولید مسیرهای مبنای آزمون نرم افزار استفاده می شود می توان به الگوریتم های ژنتیک، ازدحام ذرات و نیز ترکیبات آن ها اشاره کرد. در این مقاله پس از بررسی نقش هریک از الگوریتم های ژنتیک و ازدحام ذرات در مساله تولید مسیرهای مبنای آزمون نرم افزار، به واکاوی تاثیر استفاده ترکیبی از دو الگوریتم ژنتیک و ازدحام ذرات در این مساله پرداخته و نشان خواهیم داد که در مساله تولید مسیرهای مبنای آزمون نرم افزار، توجه بیشتر به الگوریتم ازدحام ذرات نسبت به الگوریتم ژنتیک در حالت استفاده ترکیبی از دو الگوریتم می تواند نسبت به حالتی که توجه یکسانی به هریک از آن ها می شود موثرتر عمل نماید.

آزمون نرم افزار، مسیر مبنای نرم افزار، الگوریتم ژنتیک، الگوریتم پرندگان