بررسی رابطه میزان تحصیلات والدین و ابتلا به اختلالات یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ی 4و 6شهرستان اصفهان

خانواده نهادی فرهنگی-اجتماعی می باشد که بخش اعظمی از شخصیت کودکان در آن شکل می گیرد. تحصیلات والدین، سرآغاز و زیربنای پیشرفت جریان زندگی خانواده و جامعه است. اهمیت تحصیلات به گونه ای است که در برقراری عدالت و دوری از تبعیض و اختلاف ناعادلانه و ناروا بین کودکان و ایجاد نزدیکی و صمیمیت واقعی و تعامل و گرمی روابط بین اعضا خانواده، بسیار موثر و سرنوشت ساز است. از طرفی اختلال یادگیری خاص یک اختلال عصبی رشدی است که با مشکلات پایدار در مهارت های آکادمیک یادگیری در خواندن، بیان نوشتاری و ریاضیات مشخص می شود. به علت اهمیت تحصیلات والدین و شیوع بالای اختلالات یادگیری و نقش غیرقابل انکار این دو در عملکرد تحصیلی دانش آموزان، هدف پژوهش حاضر این است که به بررسی رابطه ابتلا به اختلالات یادگیری و میزان تحصیلات والدین بپردازد. روش پژوهش زیر به گونه ای است که100 نفر دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری به صورت تصادفی از مراکز اختلالات یادگیری ناحیه4و6 از نواحی شش گانه ی شهرستان اصفهان انتخاب شدند. سپس میزان تحصیلات والدین آنها مورد بررسی قرار گرفت. سپس داده های پژوهش در نرم افزار اس پی اس اس ورژن 22 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در میان والدین مادر 59/03 درصد دارای تحصیلات زیر دیپلم بودند. هم چنین در میان والدین پدر این رقم به 70/7 درصد می رسید. اما به دلیل اینکه سطح معناداری دو آزمون فی وکای اسکوآر بیشتر از0/05درصدبود، می توان نتیجه گرفت به طور مستقیم رابطه معناداری میان ابتلا به اختلالات یادگیری و سطح تحصیلات والدین وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

تحصیلات والدین ، اختلالات یادگیری ، عملکرد تحصیلی