مجید اسماعیل زاده
سیدعباس مجتبوی
مسعود مهدوی

با پیشرفت دانش فنی و تجربه زلزله های شدید، به مرور تغییراتی در آیین نامه های طراحی سازه ها بهوجود آمده و ضمن تغییر در فلسفهی طراحی سازه-ها، فناوری هایی همچون کنترل لرزهای غیرفعال سازه ها به کار گرفته شده است. جداسازی لرزه ای نیز، با هدف کاستن آسیب لرزهای در طراحی و ساخت سازه های با اهمیت زیاد پیشنهاد شده است. با استفاده از این روش، رفتار دینامیکی سازه در حد امکان، در محدودهی از قبل پیش بینی شده قرار گرفته و میزان آسیب های لرزه ای به اجزای سازهای و غیرسازهای کاهش مییابد. وظیفه ی اصلی جداسازها، ایجاد فاصله بین دورهی تناوب طبیعی سازه و محدودهی دوره ی تناوب حاکم در ارتعاش زمین لرزهی احتمالی در محل سازه است. علاوه بر این، انرژی ارتعاشی ناشی از زلزله نیز با کمک سازوکارهای مختلفی جذب شده و از انتقال به سازه جلوگیری میگردد. لذا در پژوهش حاضر سعی خواهد شد تا با مدلسازی سازه های بتنآرمه با تعداد طبقات 4، 8 و 12 در نرم افزار SAP2000، عملکرد لرزه ای سازه های طراحی شده که دارای سیستم سازهای قاب خمشی ویژه در راستای افقی و سیستم سازهای مهاربند زانویی (KBF) در راستای عمودی میباشند، با استفاده از سه روش استاتیکی، دینامیکی طیفی و دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی و در دو حالت با پایه ی گیردار (بدون جداساز) و با جداساز لاستیکی– هسته سربی (LRB)، مورد ارزیابی قرار گیرد. در انتهای پژوهش، این نتیجه حاصل شد که سازه های دارای جداساز پایه در قیاس با سازه های بدون جداساز (پایه گیردار) تحت سه روش تحلیلی استاتیکی، دینامیکی طیفی و دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی بهطور میانگین در مولفه هایی شامل دریفت طبقات، برش پایه سازه، زمان تناوب سازه و شتاب طبقات، دارای کاهشی به ترتیب برابر با %26/45، % 40/55، %35/94 و %48/72 شدهاند

جداساز لاستیکی- هسته سربی، مهاربند زانویی، تحلیل استاتیکی، تحلیل طیفی، تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی